Zolang we nog nadenken over onze vragen, krijgen we alleen maar antwoorden die ons kennis brengen. Zodra we durven loslaten, creëren we ruimte om antwoorden vanuit onze ziel te laten ontstaan. Een rustgevende oefening hiervoor is een concentratie op onze ademhaling.
Ga rustig zitten op een stoel en vouw je handen open op je schoot. Sluit je ogen en stel jezelf de vraag wat jij nodig hebt om te kunnen groeien tot degene die jij graag zou willen zijn. Laat de gedachten binnenvloeien.. en weer gaan… laat de emoties stromen… en weer gaan… Concentreer je dan op je ademhaling. Laat je ademhaling binnenstromen… en weer gaan.
Voel hoe je adem je meeneemt op een ritme van eb en vloed, van inkeer en ommekeer, van rust en ontspanning. Vraag nogmaals wat je nodig hebt om te groeien tot wie jij wilt zijn en laat dan los. Adem. Beweeg mee met het ritme van je natuur. Ga mee in de stroming en laat je vervoeren. Adem in en laat los. Laat je vragen los. Laat je antwoorden los. Laat je leven los en stroom… Op een bepaald moment voel je dat je klaar bent met deze oefening.
Open dan weer langzaam je ogen. Strek je uit en schrijf je ervaringen op in je dagboek. Doe deze oefening als het kan iedere avond, een week lang, bij voorkeur in een week van wassende naar volle maan.
Je zult merken dat, als je deze oefening regelmatig doet, je heel andere dingen nodig blijkt te hebben dan dat je in eerste instantie had durven dromen.
Je zult merken dat je zoveel dichter bij je innerlijke gevoel komt te staan. Misschien voel je wel een diepere acceptatie van het leven Nu dat in je stroomt. Een dieper vertrouwen dat je op de goede weg bent. Een weten dat het zonnetje altijd schijnt. Ook voor jou. Dat het altijd koestert. Ook voor jou. En dat jij veilig bent. In jou. Met jou. Verbonden met de stralende zon in jouw natuur. Je realiseert je ineens dat ook voor jou dat ene speciale moment daar is: de zon verblindt je met al haar aspecten. Je schittert in een oogopslag. Ook jij bent nu die persoon, die je altijd al hebt willen zijn…