Regelmatig zie ik mensen in mijn coachpraktijk met een hulpvraag op het gebied van gedrag of gevoel. Veelal zitten daar gewoontes en overtuigingen achter, die beperkend kunnen zijn, soms zelfs ziekmakend. Lichamelijke klachten openbaren zich en kunnen een gevolg zijn van deze mentale gesteldheid, maar soms zijn ze juist ook de oorzaak. Ik laat je in dit blog graag zien, hoe dit kan ontstaan.
Cynthia komt bij mij in de coachpraktijk. Dit keer besteden we aandacht aan haar lichamelijke “klachten”, die te maken hebben met haar hormonen. Ze heeft daar al van jongs af aan last van en ondervindt tijdens haar menstruatie hevige pijnen. Door haar moeder is ze opgevoed met: “Stel je niet aan, dit hoort erbij, je gaat gewoon naar school, je werk enz. Als we onderzoeken, waar dit aan de basis op neer komt, dan komen we op: als je toegeeft aan je pijn , dan stel je je aan.
Cynthia heeft hierdoor een overtuiging op pijn ontwikkeld: als ik (hevige) pijn verdraag, dan ben ik sterk, dan vinden mensen mij stoer , dat waarderen ze in mij en dat vind ik positief en fijn. Cynthia is daardoor zelfs pijn gaan waarderen (pijn is fijn) en ze heeft aangeleerd, dat als ze de hevige pijn doorstaat, dat dit haar een trots gevoel geeft. Onbewust heeft ze dit gekoppeld aan veiligheid.
Door het enorm te vergroten, krijgen we zicht op deze onderliggende belemmerende overtuigingen.
Rondom dit thema speelt hier ook de relatie met de moeder van Cynthia. Verbinding en harmonie is sowieso belangrijk voor haar en daar is ze heel alert op. Ze wil fijne, harmonieuze relaties en zeker met haar moeder. Door eerder genoemde opmerking van haar moeder over pijn, heeft Cynthia (onbewust) de overtuiging gemaakt: als ik me kwetsbaar opstel (zoals bijvoorbeeld aangeven dat ik pijn voel), dan zal de ander me negeren, dan zijn we niet meer in contact, dan is er geen harmonie, dat is heel bedreigend en dat is het ergste wat me kan overkomen, dan is het gevaarlijk en onveilig, Kort gezegd: als ik me kwetsbaar opstel, dan is het gevaarlijk.
Het effect daarop is: Cynthia heeft zich hierdoor aangeleerd om haar pijn te negeren en zich niet kwetsbaar op te stellen, het mag er niet zijn, want dat is gevaarlijk. De diepere laag daaronder is, dat ze eigenlijk zichzelf negeert. Als ze iets (pijn) voelt, dan keurt ze het af, ze luistert er niet naar, ze gaat uit contact met zichzelf.
In de metafoor van het huis: ze gaat naar zolder als er beneden lekkage is, ze besteedt er totaal geen aandacht aan, ze sluit zich er voor af. Door uit contact te gaan met zichzelf, lukt het haar ook niet om in contact te komen met de ander. En dat wil ze op zo’n moment ook niet, want dan voelt ze de pijn en dat is gevaarlijk had ze zichzelf aangeleerd. Sterker nog: ze doet er alles aan om een reden te hebben om uit contact te gaan, zoals boos worden, ruzie maken, weglopen… dit levert haar in haar onbewuste overtuiging namelijk op, dat dat veilig is.
Overtuiging: aangeven wat je voelt, is gevaarlijk
Uiteindelijk levert dit Cynthia het inzicht op, dat ze zichzelf tekort doet als ze deze overtuigingen blijft geloven. Het is een gevecht met zichzelf. Door haar pijn te negeren en zich niet kwetsbaar op te stellen, negeert ze zichzelf. Haar lijf probeert haar wat duidelijk te maken en geeft haar allerlei signalen door, maar zij negeert die, omdat ze vindt dat dit zwak en gevaarlijk is enz. Haar lijf voelt zich niet gehoord en zal steeds harder, of op andere manieren, proberen duidelijk te maken wat er belangrijk is om naar te luisteren.
Nieuwe helpende overtuiging: Dit inzicht geeft haar veel rust en ruimte om anders naar pijn en kwetsbaarheid te kijken. We brainstormen over andere meer helpende overtuigen. Cynthia komt uit op: Mijn kwetsbaarheid maakt me juist sterk en ik voel me veilig als ik me kwetsbaar opstel. Met deze nieuwe overtuigingen stapt ze opgelucht de deur uit.
Heb jij ook overtuigingen die je in de weg staan en wil je hier vanaf? Neem dan gerust contact met me op.