Recent kwam Tom (vanwege AVG niet z’n echte naam) bij mij in de coachpraktijk. Hij had een goede baan bij een groot bedrijf, maar heeft ontslag gekregen als gevolg van mismanagement en de persoonlijke voorkeur van zijn manager, tenminste zo ziet hij het zelf.
Tom had het goed naar zijn zin op het werk. Hij had een leuke, verantwoordelijke baan. Het feit dat hij ontslagen is, heeft hem diep geraakt en ook onzeker gemaakt, iets dat hij niet kent van zichzelf. Hij wil weer zelfverzekerd zijn, daar ligt vooral zijn hulpvraag.
Persoonlijk opvatten
Tom worstelt met de opmerking van mensen om hem heen: je maakt het veel te persoonlijk!! Dat vindt hij lastig, omdat hij geen idee heeft hoe hij het niet persoonlijk kan maken. Het gaat toch over mij ?
Het klopt inderdaad dat het over hem gaat. En waar het persoonlijk wordt, is als Tom er een invulling aan geeft dat het gaat over wie hij is. Het gaat hem helpen om vanuit een ander perspectief naar de situatie te kijken, nl: het gaat niet over wie hij is, maar wat hij doet.
Tom laat dit even op zich in werken en komt vervolgens nog met veel ‘ja maar’ opmerkingen:
het is niet eerlijk, mijn manager is niet te vertrouwen, zo ga je niet met mensen om, het is respectloos !! Hij ziet allemaal beren op de weg.
Ik heb het model van de ‘beren op de weg’ al eerder toegelicht (zie ook het vorige blog). In Toms situatie drinkt hij thee met zijn beren (irrationele angstgedachten). En de beer krijgt grip op hem, omdat de beer precies weet wat hem raakt, nl. de punten die we in een eerdere sessie verzameld hebben: eerlijk, vertrouwen, rechtvaardigheid, verantwoordelijkheid, etc.
We geven vervolgens ruimte aan de beren gedachten en komen uit op:
- hoe heb ik het zover laten komen!!
- Ik heb dan wel het verloop goed aangepakt, maar uiteindelijk ben ik wel ontslagen dus hoe goed heb ik het dan eigenlijk gedaan??
- Ik kan niet trots op mezelf zijn, het was niet goed genoeg, het had beter moeten gaan
- Ik had het moeten voorkomen
- Ik ben niet de moeite waard
- Zo’n baan vind ik nooit meer
- Wat kan ik eigenlijk?
- Wie wil mij hebben?
Deze gedachten helpen hem niet. Ze staan hem in de weg en maken hem onzeker. Het zijn z’n eigen gedachten en bovendien gedachten die zwaar overdreven zijn. Bij elke belemmerende gedachte stel ik de vraag aan Tom: Is dat écht zo? Klopt dat écht? En hoe erg is dat uiteindelijk? Zo kan Tom relativeren en kan hij er zelfs wat om lachen. Ik attendeer hem erop dat hij er dus ook voor kan kiezen om iets anders te geloven (klinkt misschien heel makkelijk, maar het kan maar zo helpen om er zo naar te kijken). Bovendien realiseert hij zich, dat het gaat om wat hij doet en niet om wie hij is. Hij merkt, dat als hij trouw blijft aan zichzelf en blijft geloven in zichzelf, hij zich gelijk beter voelt. Er blijken genoeg positieve, helpende gedachten te zijn, waar hij ook écht in gelooft (en daar krijgen de beren dan geen grip op). Hij komt uit op onderstaande helpende overtuigingen:
- Ik laat los waar ik geen invloed op heb
- Ik laat het gedrag van mijn manager los, ik kan dat niet veranderen.
- Ik ben het oneens met wat er over mij gezegd wordt, dat laat ik bij de ander
- Ik ga dat gevecht over onrecht en respect niet aan, want dat kost me te veel energie en daar ga ik heel waarschijnlijk niets mee winnen
- Ik blijf trouw aan mezelf
- het helpt mij om het niet persoonlijk op te vatten, omdat ik weet dat dit ontslag niet gaat over wie ik ben
- Ik ben en voel me trots op mezelf en over hoe ik het gedaan heb
- Ik ben oké
- Ik weet wat ik kan en sta daar achter, dat pakt niemand van mij af
Met deze laatste overtuigingen voelt Tom zich veel zekerder. Hij realiseert zich, dat hij zelf kan bepalen wat hij gelooft en dat hij de regie over zijn leven weer kan oppakken en de beren kan parkeren.
Herken je jezelf in het verhaal van Tom? Heb jij er ook last van dat je veel zaken persoonlijk opvat? Ik help je graag, om weer grip te krijgen op jezelf en om jezelf weer krachtig en zeker te voelen.